Engelenpraat 9 over levensdoel (of zielsopdracht); Licht

Kun je me zeggen wat mijn zielsopdracht is, waarom ik hier ben, wat ik te leren heb hier op aarde?

Jouw zielsopdracht? Jouw zielsopdracht is vooral alle opdrachten vergeten. Het mag allemaal wat minder MOETEN. Lieverd, het is al goed als je er bent. Als je lekker in de zon zit. Als je Jezus zijn gang laat gaan, en jezelf in het licht laat zetten. Het gaat om het vinden van rust in jezelf. Dat is niet iets waar je heel veel energie in moet steken. Daar kan je gewoon rustig bij blijven zitten. Je hebt maar één doel: jezelf in gereedheid brengen voor het doen van Gods werk.

Wat kan ik daaraan geven/bijdragen?

Als iedereen, of bijna iedereen, verdwaalt in het bos is het goed als er één is die de weg naar de uitgang inslaat. Zelfs als de anderen niet direct volgen. Je baant een weg.

Dus ben ik het bijna wel verplicht aan dat heilsplan om niet te veel omwegen te maken. Of laten we zeggen… zo weinig mogelijk… Daarnaast vermoed ik dat de vraag ook een rol speelt in het gewone dagelijkse leven, de beslissingen van alledag. Iets van de Goddelijke liefde gestalte geven, al is het maar door iets kleins. Het heilsplan is niet iets wat ooit uitgevoerd gaat worden, het is in uitvoering. Dus als ik nu niets doe, of daar nauwelijks bij stilsta, dan betekent dat voor nu dat ik niet doe wat ik zou kúnnen doen, ook al zijn die hoogverheven plannen nog zo mooi en nuttig. Het gaat ook om het nu.

Maar die bijdrage kan alleen vanuit mijn innerlijke zelf komen. Niet als ik het WIL met al die verknipte gedachten en wensen daardoorheen gevlochten. Waarschijnlijk kan ik dat helemaal niet uit elkaar houden, maar misschien kan ik er wel alert op zijn, en het leren uit elkaar te houden. Al fouten makend.

Je hebt het al aardig op een rijtje. Je kan ook nog denken aan meer liefde voor jezelf. Daarmee eer je ons ook, want God heeft je gemaakt, toch?!

Maar er is in nieuwetijdskringen altijd zoveel gedoe rond ‘waartoe ben ik op aarde’, wat is mijn doel, wat zijn de afspraken, voordat ik deze keer hier kwam? Ik vraag me soms wel af hoe belangrijk dat eigenlijk is. Of het ook niet te gauw een soort versimpeling van het leven is, met lekker overzichtelijk één bepaald doel. Werkt het echt zo?

Een goede vraag. En je hebt gelijk. Het vaststellen van het doel is vaak verbonden met de behoefte aan duidelijkheid, overzicht. Het leven is altijd ingewikkelder dan dat, en er speelt altijd veel meer mee, het is een algehele ontwikkeling, een groei, en ook bij de groei van het menselijk lichaam kan je je onmogelijk beperken tot één doel, zoals de groei van je grote teen, of zelfs maar je voet: het is altijd een combinatie van heel veel verschillende onderdelen, en zelfs dat is nog te afgescheiden uitgedrukt. Het geheel groeit. Tegelijk is het ook wel weer waar, dat er een bepaalde nadruk ligt op een bepaald onderdeel, simpelweg omdat hier op aarde dat onderscheid wel aanwezig is, en de menselijke geest zich moet concentreren om zichzelf niet te verliezen. En dan is er ook nog de uitdaging van het leren keuzes maken. Enfin, dat is een ingewikkelde materie. Maar, zonder je al te veel te focussen op dat doel alleen, is het toch wel van belang om daar wat inzicht in te hebben.

Kunnen en willen jullie me daarbij helpen?

Ja. Natuurlijk. Jij had het nodig om een bepaalde geestelijke ontwikkeling door te maken, die het goddelijke dichterbij zou brengen, meer deel van jouzelf. Je was al heel devoot, flink, maar er zitten nog talloze oude patronen in jouw systeem, en elk patroon waar je wat losser van komt is weer een stap vooruit. Dat bedoelen we weer met dat ‘vele’, met de totale groei. Er is het egoïstische patroon, waarbij het je opdracht is om de liefde te ontdekken, voor jezelf en voor anderen; Er is het afhankelijke patroon, waarbij het je opdracht is om de wegen naar vrijheid te gaan; Er is het angstpatroon, waarbij het je opdracht is het leven te leren aanvaarden; Er is het zwaktepatroon, waarbij het je opdracht is je kracht te ontdekken en een einde te maken aan de neiging tot ‘tegenover elkaar uitspelen’.

De basis is ‘oude patronen’. Die heel hardnekkig zijn, moeilijk te doorzien, en nog moeilijker te veranderen. Elk stapje is al de moeite waard, reden tot juichen. En het is telkens twee stappen vóóruit en één stap achteruit. Een kwestie van stug doorgaan.

Licht

Lieve gids Hala, ik heb een gekke vraag. Wat zie je als je bij mij bent en naar me kijkt?

Ik zie veel verwarring, duisternis, roerselen, maar laat je nu ook de kracht onder in je buik voelen, daar waar ik met je verbonden ben. Ik leg mijn arm om je heen, ik houd je stevig vast. Er is wat te weinig stevigheid, te weinig zelfvertrouwen in jou. Je kunt in mij rusten. Op mij vertrouwen. Wij zijn één. Houd op met eenzijdig te zijn. Houd op met die nadruk op het negatieve, het zware, het gekwetste. Roep je Hala-ik erbij, en breng licht in die duisternis. Ga aan de kant van je Hala-ik staan. Geniet ervan jezelf te zijn. Je bent prachtig. Geniet ervan om licht in de duisternis te brengen. Als je dat geleerd hebt in jezelf, gaat de rest vanzelf. Dan breng je overal licht in de duisternis. Zie hoe die twee kanten bij elkaar horen, wat zou het licht zijn als het niets had om te doordringen, hoe leeg zou het zijn, hoe nutteloos. Ik ben zo blij dat we bij elkaar horen. Dat je steeds meer mijn kant kiest. Luister naar je gidsen. Laat je leiden. Geef je over. Maar wel met een duidelijk zelfbesef, het is geen weglopen van jezelf naar God, maar veel meer een inzetten van je totale zelf, waarbij je in de eerste plaats jezelf vrij mag weten van alle kwaad, van alle duisternis, van alle zonde. Het is niet weg, het beheerst je alleen niet meer, omdat het licht ervoor zorgt dat niets verborgen kan blijven. Dat maakt je een ander mens. Meditatie is een prachtige manier om mensen dichter bij het licht te laten komen.

 vlg blz